Af skírn og öðrum stórviðburðum

Það hefur lengi verið til siðs að skíra börn og út af þeirri vengju var ekki breytt á mínu heimili. Þann 10. nóvember var frumburðurinn á heimilinu skírður með pompi og pragt. Fór þessi stórviðburður fram í Hrunakirkju, sem er passlega stór fyrir svona fjölskylduviðburði. Á eftir var haldið heljarinnar kaffisamsæti og vona ég að allir hafi varið vel mettaðir heim eins og siður er í sveitum.

 Þessi yndælisdagur var þó bara lognið á undan storminum. Næsta dag var húsbóndinn dotinn í flensu með eyrnabólgu og tilheyrandi skemmtidagskrá. Þegar þetta gerðist rifjaðist upp fyrir mér hvað það er afskaplega leiðinlegt að vera veikur. Þar af leiðandi virðist ég nánast aldrei verða veikur og er núna ábyggilega yfir áratug síðan ég varð það síðast. Ég hef porðið slappur á þessum tíma, en hver hefur ekki orðið það, bara svo framarlega sem það verður ekki verra en það er allt í lagi.

Ég hef aldrei haft þá nennu í mér að segjast vera veikur þegar ég hef verið ílla fyrir kallaður í vinnu eða skóla. Að vera veikur er hreinlega það leiðinlegasta sem ég veit og er mikið til þess vinnandi að forðast þessar aðstæður. Eyrnabólgan er það versta og hélt ég satt best að segja að ég væri kominn yfir hana fyrir fullt og allt, en vitið menn, lengi er von á einni. Ég vona bara að frumburðurinn, hann Emil, þurfi aldrei að burðast með eyrnabólguna, þar sem það er skelfilegt að halda henni niðri sé hún á annaðborð komin í litlu eyrun.

Nú er ég semsagt kyrrsettur heima hjá mér næstu daga vegna veikinda og mun það falla í hlut Emils að skemmta mér þannig að ég haldi geðheilsunni allavega á meðan.

Athugasemdir

[Steinn (IP-tala skráð) 14.11.2007 kl. 12:22]

Sæll Villi. Og hjartanlega til hamingju með soninn. Láttu þér batna sem fyrst svo þú getir staðið þig sem best í bleyjuskiptunum